مراحل سهگانۀ یک برنامۀ معنوی مستمر
مرحلۀ اول و دوم
اتفاقاتی که در جریان یک برنامۀ معنوی زماندار و مستمر میافتد قابل توجه است. آدم در ابتدا بخاطر جاذبههای جدید بودن، از لذت و حظّ معنوی خاصی برخوردار است (مرحلۀ اول). اما بعد به مرور زمان، از زیبایی و حلاوت آن برنامۀ عبادی کاسته میشود، انگیزهها رو به تحلیل میروند، و حتی کمکم خستگی و ملالت پیش میآید. که معمولاً این مسیر بهسرعت طی میشود (مرحلۀ دوم).
ما معمولاً از چنین حالتی خرسند نیستیم و دوست داریم از عبادت، لذت ببریم و گاهی هم اگر بتوانیم (شرعاً واجب نباشد) آن برنامۀ عبادی و معنوی را طاقت نمیآوریم و ترک میکنیم. در خصوص ماه رمضان چون امر واجب الهی است، طبیعی است که آن را رها نخواهیم کرد، اما دیگر آن بهرۀ لازم را نمیبریم و احساس معنویت نمیکنیم.
مرحلۀ سوّم
منتها اگر استقامت بورزیم، و آنچنان که باید صبر کنیم و مقابل خستگیها دوام بیاوریم، کمکم یک حلاوت جدیدی که حتی از آن حالت اولیه هم دلچسبتر است پدید میآید، و وارد مرحلۀ تازهای میشویم (مرحلۀ سوم). کمکم با اُنسی که نسبت به اعمال عبادی و تلاش معنوی خود پیدا میکنیم، و با عمقی که معمولاً از آن برخوردار میشویم، میتوانیم از لذت عمیقتر و حتی ماندگارتری برخوردار شویم.
شرط ورود به مرحلۀ سوّم
شرط ورود به این مرحلۀ سوم، رعایت ادبِ عبادت و حفظ حرمتِ امرِ خدا و یا تداوم بخشیدن به برنامهایست که خود را ملزم به اجرای آن میدانیم. هرچه در بین دو مرحلۀ شیرینی عبادت (مرحلۀ اول و مرحلۀ سوم)، از غفلت ورزیدن و تبعیت از هوای نفس خودداری کنیم، از مواهب مرحلۀ سوم که به نوعی برخوردار شدن از یک حلاوت اکتسابی است، بیشتر بهرهمند خواهیم شد.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.